Realizacja przedsięwzięcia pod nazwą „Poznaj Polskę”
W dniach 17-18 listopada 2022 roku uczniowie klas IV-VIII z opiekunami, uczestniczyli w dwudniowej wycieczce szkolnej do Krakowa i Wieliczki współfinansowanej przez Ministerstwo Edukacji i Nauki przy udziale Publicznej Szkoły Podstawowej im. Kazimierza Wielkiego w Szadkowicach w ramach realizacji programu „Poznaj Polskę”.
Istnieją takie miejsca, które każdy Polak przynajmniej raz w życiu powinien odwiedzić, by móc poznać prawdziwie dziedzictwo własnego kraju. Program „Poznaj Polskę” umożliwił nam zorganizowanie wycieczki związanej z zakresem tematycznym: Kultura i dziedzictwo narodowe: Kraków – historyczny zespół miasta, Zamek Królewski na Wawelu – Państwowe Zbiory Sztuki, Muzeum Narodowe w Krakowie, Sukiennice, Krakowskie drogi Kardynała Stefana Wyszyńskiego, Kopalnia Soli „Wieliczka”, Muzeum Żup Krakowskich oraz Sanktuarium w Łagiewnikach. To właśnie te miejsca stały się celem wycieczki naszych uczniów.
Dzień I
Zaczęliśmy odliczać dni do wyjazdu, aż w końcu nadszedł upragniony przez wszystkich dzień podróży. Tego dnia ok. godziny 5:30 przy PSP w Szadkowicach odbyła się zbiórka uczestników wycieczki. Po pożegnaniu z rodzicami wyruszyliśmy w trasę, aby jak najszybciej dotrzeć do celu. Po około 4 godzinach dojechaliśmy do Krakowa. Królewskie miasto przywitało nas mnogością zabytków, niezwykłym klimatem i pierwszym w tym roku śniegiem.
Już po 9:00 rozpoczęliśmy zwiedzanie Krakowa na Wzgórzu wawelskim.
Wawel zawsze kojarzy się zwiedzającym z zamkiem gotyckim zbudowanym przez Władysława Łokietka i Kazimierza Wielkiego na pozostałościach starego grodu. Dzisiaj Zamek Królewski na Wawelu i Wzgórze Wawelskie, to najważniejsze historycznie i kulturowo miejsca w Polsce. Od wieków rezydencja królów Polski i symbol polskiej państwowości. Zamek jest obecnie jednym z czołowych muzeów sztuki w kraju. W swoich komnatach mieści między innymi 142 z 350 arrasów królewskich zgromadzonych przez Państwowe Zbiory Sztuki. Cenne gobeliny sprowadzane były przez lata przez Zygmunta Starego i Zygmunta Augusta z miasta Arras w Antwerpii (stąd ich nazwa), który testamentem przekazał je Rzeczypospolitej. Po wielu dziejowych zawieruchach, uszczuplony znacznie ich zasób, powrócił na Wawel, gdzie my także mogliśmy je podziwiać. Wawel pozostanie w naszej pamięci jako miejsce, gdzie u stóp wzgórza króluje smocza jama z ziejącym ogniem wawelskim smokiem.
Mijając zabytkowe kamieniczki zatrzymaliśmy się na Franciszkańskiej 3 pod najsłynniejszym oknem w Polsce. Oczywiście dzisiaj jest to już miejsce historyczne. Budynek – siedziba biskupów krakowskich – a w czasie pontyfikatu Jana Pawła II i Jego pielgrzymek do Krakowa, miejsce zamieszkania Papieża.
Dalej w kierunku Rynku Głównego ulica Grodzka, ulica Bracka to trasa, którą w 1951 roku przeszedł kondukt żałobny z doczesnymi szczątkami kardynała Adama Sapiehy, a nabożeństwo żałobne poprowadził niezapomniany Kardynał Tysiąclecia – Stefan Wyszyński. Obecnie trasa poszerzona o kompleks sakralny na Skałce – Bazylika św. Michała Archanioła i św. Stanisława Biskupa i Męczennika – stanowią „ścieżki – drogi krakowskie” Kardynała Stefana Wyszyńskiego.
Na szlaku wędrówki widzieliśmy Barbakan i Bramę Floriańską, które są początkiem Drogi Królewskiej. A na Rynku Głównym- inna atrakcja tego miejsca, na którą zwróciliśmy uwagę to dwie wysokie wieże Kościoła Mariackiego, z których z jednej, co godzinę, strażak wygrywa znany wszystkim hejnał i kiwa z okienek do spoglądających w górę turystów podziwiających Rynek. Udało nam się go wysłuchać i obejrzeć. Tu też zwiedziliśmy sukiennice krakowskie z XIII wieku. Ich nazwa wywodzi się od przeznaczenia budowli. Pierwotnie było to bowiem miejsce, w którym przyjezdni handlarze suknem mogli handlować. Do dziś zachowały się arkady sukiennic.
W obecnych czasach Sukiennice można podzielić na trzy części: parter, piętro oraz podziemia. Na parterze znajdują punkty handlowe, gdzie mogliśmy kupić pamiątki, biżuterię oraz miejscowe rękodzieło.
Na piętrze znajduje się oddział Muzeum Narodowego- Galeria Polskiego Malarstwa i Rzeźby XIX wieku. To pierwsze miejsce w Polsce, gdzie w ogóle utworzono obiekt muzealny (1879 rok). Kolekcję zapoczątkował Henryk Siemiradzki, ofiarując tworzącemu się muzeum swój obraz „Pochodnie Nerona”. Już na samym początku urzekły nas obrazy olejne pędzla Jana Matejki – Kościuszko pod Racławicami (Bitwa pod Racławicami), który powstał w 1888. Dzieło o wymiarach 465 x 897 cm, upamiętnia bitwę pod Racławicami, stoczoną z wojskami rosyjskimi przez Polaków pod dowództwem Tadeusza Kościuszki w 1794 roku. Dzięki brawurowemu atakowi uzbrojonych w kosy chłopów Polacy odnieśli zwycięstwo.
„Hołd pruski” – Jana Matejki Ogromny obraz o wymiarach 388 × 785 cm, namalowany w latach 1879-1882. Przedstawia hołd pruski złożony przez Albrechta Hohenzollerna dnia 10 kwietnia 1525 roku na krakowskim Rynku Głównym. Obraz mający uwidocznić wielkość Polski, świetność jej kultury i sprawiedliwość jej królów. Na Rynku Głównym znajduje się nawet tablica, upamiętniającą dokładne miejsce hołdu, czyli uroczystości potwierdzającej zwierzchnictwo Polski nad nowo powstałym księstwem.
Jan Matejko w swoich obrazach przedstawiał nie tylko historyczne wydarzenia, ale także swój sposób patrzenia na nie.
Przemierzając kolejne sale: Salę Bacciarellego, Salę Michałowskiego, Salę Siemiradzkiego oraz Salę Chełmońskiego podziwialiśmy z zachwytem zgromadzone tam ekspozycje.
Na zakończenie dnia aby odpocząć udaliśmy się do hotelu Alf” na obiadokolację i nocleg.
Dzień II
Obudził nas rześki poranek i nie marnując ani chwili udaliśmy się już o godzinie 8:00 na śniadanie, aby o 8:45 wyjechać do Wieliczki.
Kolejnym etapem podziwiana uroków naszego kraju było położone kilkanaście kilometrów od Krakowa malutkie, bo liczące ponad 20 tys. mieszkańców miasto, którego najsłynniejszy zabytek – kopalnia soli – znalazł się na prestiżowej liście UNESCO. Jego początki sięgają XIII wieku, a główne kroki turystów kierują się w jedną stronę – do podziemnego, solnego królestwa. To właśnie w Kopalni Soli „Wieliczka” na liczącej 3,5 km Trasie Turystycznej na głębokości od 64 do 135 metrów zobaczyliśmy nie tylko niezwykłe unikatowe solankowe jeziorka, solne rzeźby, dawne urządzenia górnicze, ale również poznaliśmy górnicze, tajemnicze i legendarne opowieści o sprowadzeniu soli do Polski. Podziwialiśmy wykute w soli kaplice, w tym tę najsłynniejszą – kaplicę św. Kingi. Kaplica św. Kingi to najbardziej rozpoznawalne miejsce w kopalni oraz największa w Europie podziemna świątynia, do dziś pełniąca funkcje sakralne. Wszystkie rzeźby i zdobienia, nawet pieczołowicie wykonana posadzka, zostały wykute w soli przez utalentowanych górników-rzeźbiarzy. Podążaliśmy „Śladami legend wielickiej kopalni”, lekcji z programu edukacyjnego prowadzonej przez przewodnika – wieloletniego pracownika Kopalni Soli w Wieliczce. Z uwagą słuchaliśmy przekazywanej przez niego wiedzy. Najbardziej zachwycił nas wystrój wydrążonej w XIX wieku kaplicy św. Kingi.
Na III poziomie zabytkowej kopalni soli w Wieliczce, na głębokości 135m mogliśmy obejrzeć podziemną ekspozycję Muzeum Żup Krakowskich Wieliczka.
Muzeum założone w 1951roku z inicjatywy profesora szkoły średniej w Wieliczce, Alfonsa Długosza- narodowa instytucja kultury. Prezentuje historię górnictwa soli, rozwój techniki kopalnianej, dzieje przemysłu solnego i historię miasta Wieliczka. Zbiory muzeum liczą ok. 20 tys. eksponatów. Muzeum wraz z całą kopalnią zostało wpisane w roku 1978 przez UNESCO na pierwszą Międzynarodową Listę Dziedzictwa Kulturowego i Przyrodniczego.
Kraków- Łagiewniki– Sanktuarium Miłosierdzia Bożego, to ostatni już przystanek na trasie naszej wędrówki po niewielkiej części Małopolski. To światowe centrum kultu Miłosierdzia Bożego, związanym z działalnością św. Faustyny oraz św. Jana Pawła II.
Pod koniec XIX w. w Łagiewnikach powstał klasztor Zgromadzenia Sióstr Matki Bożej Miłosierdzia. Tu żyła i zmarła św. Faustyna Kowalska, propagatorka kultu Bożego Miłosierdzia. O tym jak siostra Faustyna rozpoznała swoje powołanie opowiedziała nam siostra ze Zgromadzenia Sióstr Matki Bożej Miłosierdzia. To według jej objawień Adolf Hyła namalował obraz „Jezu ufam Tobie”. Po beatyfikacji Siostry Faustyny jej relikwie umieszczono w bocznym ołtarzu kaplicy klasztornej św. Józefa, pod słynącym łaskami obrazem Jezusa Miłosiernego, a kaplicę podniesiono do rangi sanktuarium. W balustradę przed bocznym ołtarzem w 1994 r. wkomponowano marmurowy klęcznik, w którym złożono cząstkę relikwii świętej, by pielgrzymi przybywający tu z całego świata mogli ją uczcić. W 2000 roku Siostra Faustyna została ogłoszona świętą. Już rok wcześniej obok zabudowań klasztornych rozpoczęto budowę nowej bazyliki, która pomieściłaby licznie przybywających tutaj pątników. W 2002 roku nowa bazylika została konsekrowana przez papieża Jana Pawła II. Dwukondygnacyjny kościół w kształcie elipsy może pomieścić około 5000 osób. Nad bazylika góruje 77-metrowa wieża widokowa. Dziś w Łagiewnikach najważniejszym świętem jest niedziela Miłosierdzia Bożego (pierwsza niedziela po Wielkanocy), lecz uroczyście obchodzi się też 5 października: wspomnienie św. Faustyny.
W Domu św. Siostry Faustyny zjedliśmy pyszny obiad. Po posiłku wyruszyliśmy w długą drogę powrotną do Szadkowic.
Wycieczka dostarczyła nam nie tylko wszechstronnej wiedzy, ale przede wszystkim wielu niezapomnianych wrażeń. Z nostalgią wspominamy już przeżyte przez nas przygody w magicznym Krakowie i jego okolicach. Wszystkie założone punkty programu wycieczki zostały zrealizowane. Zmęczeni, ale zadowoleni, pełni miłych wspomnień wróciliśmy wieczorem do domu. Pragniemy dodać, iż wyjazd ten nie odbyłby się, gdyby nie wsparcie finansowe Ministerstwa Edukacji i Nauki.
