Kazimierz Wielki (1310-1370) Król Polski od 1333 syn Władysława Łokietka, ostatni z dynastii Piastów. Po śmierci ojca koronował się na Króla, ubiegając zgłaszającego pretensje do tronu polskiego Jana Luksemburskiego.

Dążąc do utrzymania jedności i całości państwa, zagrożonego najmocniej ze strony Czech i Krzyżaków, zawarł sojusze z Królem węgierskim Karolem Robertem, utrzymał także nienaganne stosunki ze Stolicą Apostolską. W czasie swego panowania Kazimierz Wielki zjednoczył większą część ziem etnicznie polskich, doprowadził do wzmocnienia pozycji króla w państwie. Przeprowadził kodyfikację praw wydając statusy wiślickie i piotrkowskie, zreorganizował siły zbrojne, wprowadził reformy pieniężne i podatkowe, zmodernizował i rozwinął kraj gospodarczo.

Kazimierz Wielki zadbał także o rozwój nauki, założył w1364 pierwszy Uniwersytet-Akademię Krakowską. Jako jedyny z polskich władców uzyskał przydomek WIELKIEGO. Dbał o rozwój osadnictwa a do dzisiaj znane jest przysłowie: „Kazimierz zastał Polskę drewnianą a zostawił murowaną”. Czasy Króla były wspaniałym okresem w dziejach naszych okolic, zwłaszcza Opoczna, które rozwijało się gospodarczo. Rozwijał się handel i rzemiosło, a do miasta ściągali kupcy z różnych stron m.in. Śląska, Wielkopolski, Rusi. Opoczno zyskało również znaczenie jako siedziba starostwa.

Kazimierz Wielki wybudował Zamek Królewski, który podlegał władzy starostów. Jest on obecnie najbardziej znanym zabytkiem i symbolem Opoczna. Panowanie Kazimierza Wielkiego stworzyło warunki okrzepnięcia organizmu państwowego i dało podstawy świetności państwa w wiekach późniejszych.